گفت: یعنى با استفاده از كلماتى به جاى «شما» مخاطبتان را بالاتر برده و با استفاده از كلمات دیگرى به جاى «من» خودتان را پایین مى‏آورید؟
گفتم: تصور میكنم.

پرسید: در چه شرایطی و برای چه کسانی از این كلمات استفاده مى‏ كنید؟
گفتم: افراد باتوجه به موقعیتشان مى‏توانند از هر دو سرى از این كلمات استفاده كنند؛ یعنى هر كس درحالى‏كه ممكن است زیردستش او را عالیجناب خطاب كند، در برابر شخصى كه در موقعیت بالاترى از او قرار گرفته میتواند خود را جان‏نثار بخواند.

گفت: نمیدانستم كه جامعه شما به این شدت به تبعیض‌آلوده است.
گفتم اگر شما این سوال را نمی‌پرسیدید من هم نمی‌دانستم
و سپس با خود اندیشیدم ما چه راه درازی در پیش داریم تا از حضرتِ عالیجناب به «شما» و از حقیرِ خاک پای جان‌نثار به «من» برسیم.

براى به‏‌وجود آوردن جامعه‏‌اى كه در آن دیگر نه كسى خود را "بنده، حقیر، مخلص، چاکر، نوکر و جان‌ نثار" خطاب كند و نه دیگرى را "حضرتعالی، سركار عالی، عالیجناب و حضرت علیه" راه درازى در پیش داریم.

دست‌یابى به این هدف در گرو ما از وجود و چگونگی بوجود آمدن این ویژگی‌ها همچنین خواست ما در از بین بردن آن است.

پسند

بازنشر