گفت: یعنى با استفاده از كلماتى به جاى «شما» مخاطبتان را بالاتر برده و با استفاده از كلمات دیگرى به جاى «من» خودتان را پایین مىآورید؟
گفتم: تصور میكنم.
پرسید: در چه شرایطی و برای چه کسانی از این كلمات استفاده مى كنید؟
گفتم: افراد باتوجه به موقعیتشان مىتوانند از هر دو سرى از این كلمات استفاده كنند؛ یعنى هر كس درحالىكه ممكن است زیردستش او را عالیجناب خطاب كند، در برابر شخصى كه در موقعیت بالاترى از او قرار گرفته میتواند خود را جاننثار بخواند.
گفت: نمیدانستم كه جامعه شما به این شدت به تبعیضآلوده است.
گفتم اگر شما این سوال را نمیپرسیدید من هم نمیدانستم
و سپس با خود اندیشیدم ما چه راه درازی در پیش داریم تا از حضرتِ عالیجناب به «شما» و از حقیرِ خاک پای جاننثار به «من» برسیم.
براى بهوجود آوردن جامعهاى كه در آن دیگر نه كسى خود را "بنده، حقیر، مخلص، چاکر، نوکر و جان نثار" خطاب كند و نه دیگرى را "حضرتعالی، سركار عالی، عالیجناب و حضرت علیه" راه درازى در پیش داریم.
دستیابى به این هدف در گرو
#آگاهى ما از وجود و چگونگی بوجود آمدن این ویژگیها همچنین خواست ما در از بین بردن آن است.
آرش ( گروه لاله های سرخ )
لینک