غریب ترین
وسوسه ی هستی هم
ابتدا از نبودن ها بال گرفته!
آنقدر نبودن...
تا خستگی خیال ....

خیالش را انقدر پروراندم
اکنون مارگونه
مرا میخورد

بال بال هایم را نمیدید..
بال بستم دور تادور اندامش..
میخواهم خفگی...
نه! شکستن را
عاشقانه تجربه ای کند!