طرحي از آهو بكش نقّاش ِ شب

دل بكن از سايه ي خُفّاش ِ شب

رد شُو از امواج ِ وَهم آلود ِ شَك

تا نبيني قلب ِ پاكت خورد ، تَرَك

از صداي قطره اشكي نُت بساز

از سرود ِ لحظه هايت بُت بساز

دور شُو از آتشكده ، هيزُم نباش

طعمه ي چنگال ِ اين مردُم نباش

خودفريبي را به زانو در بيار

روي بام ِ خانه ات گندم نكار!

چشم وا كُن ، با غبار ، هر دَم بجنگ

جستجو كُن در خودت ، حسّي قشنگ

از تپش ، از نبض ِ دل ، غفلت مَكُن

با كسي غير از خودت ، وَصلَت مكُن!

زندگي را با خودت از سَر بگير

رَدِّ پايي جا گُذار ، در اين مسير