در دل نوشته من
خسرو شکیبایی : کاش میشد آدمی، گاهی فقط گاهی به اندازه نیاز بمیرد بعد بلند شود آهسته آهسته خاکهایش را بتکاند اگر دلش خواست برگردد به زندگی دلش نخواست، بخوابد تا ابد .