کسی که می رود چیزهای زیادی باخود می برد مثلا یک گوشه از خیابانی دنج که دستی برای اولین بار دستش را گرفته بود...
و یا شاید شب برفی بهمن را که در آن کسی.کسی را خواسته ببوسد را...        
و یا مثلا قسمتی از آسمان شب که شنیده که کسی به کسی گفته دوستت دارم را....حتی                                   
...و ما چه می دانیم شاید رد عطری جامانده روی پیراهنی که بوی خودش را می داده هم با خود برده....                              
کسی که می رود چیزهای زیادی با خود می برد...            
مثل تکه ای از خودم را......مثل تکه ای از خودش را.....و یا حتی تمام دوست داشتن را....                                    

دیدگاه غیرفعال شده است.

پسند

بازنشر