و همان‌گونه که ما هستیم –
جهان است.
به عبارتی دیگر، اگر ما طمع‌کار ،
حسود ، رقابتی باشیم ،
اجتماع ما نیز رقابتی، حسود،
طمع‌کار خواهد بود، که
شوربختی و جنگ را می‌آورد.

حاکمیت،
آنچه که ما هستیم است.

برای آنکه نظم و صلح را بیاوریم،
باید با خودمان شروع کنیم و
نه با اجتماع، نه با حاکمیت،
چرا که جهان، خود ما است ...
اگر بخواهیم جامعه‌ای با عقل سلیم
 و خوشبخت را بیاوریم باید
با خودمان و نه با دیگری ، نه با بیرون
از خودمان، بلکه با خودمان شروع کنیم.