Seyyed

در سرای شادی

حواست باشد که گاهی
اعتماد
تمامِ چیزیست که از یک آدم می ماند
که شکستنش یعنی مرگ
یعنی نابودی
یادت باشد هم آغوشی با هرکس افتخار نیست
که اگر ماندی پایِ آغوشِ یک عشق
هنر کرده ای
اگر ساختی دنیایت را میانِ بازوانِ مردی
اگر باختی تمامت را برایِ چشمانِ بانویی
هنر کرده ای
به گند نکشید...
باورِ اینکه می شود
هنوز هم عاشقانه کسی را
از چهاردیواریِ خانه راهی کرد
و ایمان داشت
که هیچکس
میانِ راه
با نگاهِ او ؛ لبخند او
آشنا نیست
جز تو!

۲

۳

۴۶

پسند

بازنشر