اگر گفته شود مردی زندگی طولانی و موفقی در جهان گانگسترهای شیکاگو داشته است، حق خواهیم داشت درباره‌ی او حدس‌هایی بزنیم. می‌توانیم انتظار داشته باشیم او از صفاتی همچون خشونت، شلیک سریع، و توانایی جذبِ دوستان وفادار برخوردار است. این‌ها استدلال‌های خطاناپذیری نیستند، اما اگر درباره‌ی شرایطی که فرد در آن زنده مانده و موفق بوده است چیزهایی بدانید، می‌توانید درباره‌ی شخصیت او استنباط‌هایی داشته باشید. استدلال این کتاب این است که ما، و همه‌ی حیوانات دیگر، ماشین‌هایی هستیم که توسط ژن‌هایمان ساخته شده‌ایم. همانند گانگسترهای موفق شیکاگو، ژن‌هایمان در بعضی حالات برای میلیون‌ها سال، در جهانی به‌شدت رقابتی، زنده مانده‌اند. پس حق داریم صفات خاصی را برای ژن‌هایمان توقع داشته باشیم. دلیل خواهم آورد که صفت برجسته‌ی یک ژنِ موفق، خودخواهیِ بی‌رحمانه است. این خودخواهی ژنی به‌طور معمول به خودخواهی در رفتار فردی موجودات خواهد انجامید. اما، همان‌طور که خواهیم دید، شرایط ویژه‌ای هست که در آن یک ژن می‌تواند با پروراندن نوعی محدود از نوع‌دوستی در سطح حیوانات فردی، به بهترین نحو به اهداف خودخواهانه‌ی خود دست یاب
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
