"شوپنهاور" با مردم کنار نمی اومد
دیوانه اش می کردند
ولی حداقل می تونست بگه: "من جزء اونا نیستم"
کمی تسلی اش می داد
فکر می کنم یکی از طنز آمیزترین نوشته هاش اونه که
...تعریف می کنه چه طور سر سورچی یی که بی دلیل اسبشو شلاق می زده فریاد زده
چون رشته ی افکارشو پاره پاره کرده بود.
ولی مرد شلاق به دست عضو توده ی مردم بود.
هر چه قدر هم که بی فایده و احمق به نظر می رسید
ولی خشم شوپنهاور خیلی زیبا بود
و آنقدر به جا که بلند خندیدم
بعد گذاشتمش کنار نیچه
که او هم بس بسیار انسان بود
سوختن در آب،غرق شدن در آتش / چارلز بوکفسکی