زمان یک تضاد اولیه بین نسبیت و مکانیک کوانتوم است که در نسبیت، زمان قابل انعطاف و اندازه گیری است، در حالیکه در مکانیک کوانتوم یه عنوان زمینه ای غیر قابل مشاهده فرض می شود. از دیدگاه بسیاری از فیزیکدانان، گرچه ما زمان را از نظر روانشناسی بصورت واقعی تجربه می کنیم، اما اساسا زمان واقعی نیست. در عمیق ترین پایه های طبیعت، زمان یک عنصر یا مفهوم اصلی و ناکاستنی نیست که برای شکل دادن به واقعیت به آن نیاز باشد. این ایده که زمان واقعی نیست، ایده ای متضاد است. اما بسیاری از نظرات در مورد چگونگی عملکرد دنیا بودند که انسان بی چون و چرا آنها را پذیرفت و بعدها نیاز به بررسی دوباره پیدا کردند. همانگونه که تگمارگ بیان می کند،« بسیاری چیزها در فیزیک بوده اند که ما تصور می کردیم اساسی هستند و بعدها مشخص شد که توهم محض بوده اند و ما در همه چیز تردید می کنیم، حتی در زمان.
.