آدم دلتنگ دنبال بهونس!
دنبال ی دلیل واسه اینک بشینه زار بزنه...

دلتنگی رو همش نمیشه که به زبون آورد...
مخصوصا ک درمانیم نداره...
دردیه ک ب کسیم نمیتونی بگی..
چون اول و اخرش قراره بشنوی (چاره ای نیست....)

دلتنگی رو فقط میشه گریه کرد...
اونقدر ک ی ذره هم شده خالی شه از درد وجودت...
اونقدر که توان داشته باشی تو جمع و شلوغیا ظاهرتو حفظ کنی...
ک بدونی دلیل نداری واسه دلگرمی و دلت عادت کنه ب یخ زدن!
ک بگی بخندی و ب روت نیاری داری میترکی...
ک کم آوردی... ک خسته ای...

میری کز میکنی ی گوشه فقط گریه میکنی...
تا که سر شی..
تا که از سنگینی غمت و خستگی چشمات خوابت ببره...

فقط ی دلیل کوچیک نیازه...
و چ همه دلیل =)
دلیل غمناک تر از اینک همه جا پر خاطرس؟!
دلیل ساده تر از اینک.... ؟!

چقدر خوابم میاد! =)

پسند

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.