Sみﾑʍɨʍ

نمیــــــدانـــــــی

چـــــ ــه دردی  دارد

وقتـــــــــــی حالــــــــم

در واژه هـــــــــا هـــــــم نمــــــی گــــــنجــــــد

دلتـنـگی پـیچـیــده نیـستــــ . . . !

یـــــکــــ دل، یـــــکـــ آســـمــــان

یـــــکــــ بــــغـــض

و آرزو هــــای تــــــرکـــــ خـــــورده

بـــــه هــــمــــیــــن ســادگــــی

گاهی سکوت

یعنی اما...

یعنی اگر...

یعنی هزارو یک دلیل

که دل میترسدبلند بگوید

پُــرم از اشـــکــ…

آنــقـَــدر کــه

دنـیـــــا بـایـد چتـــر بر سـَرش بگیـــرد

بـا احـتـیــــاط مـرا ورق بِـزند …..

زندگی پانتومیم است

حرف دلت را به زبان بیاوری باختی!!!

گلوی آدم را

باید گاهی بتراشند

تا برای دلتنگی های تازه جا باز شود

دلتنگی هایی که جایشان نه در دل

که در گلوی آدم است

دلتنگی هایی که می توانند آدم را خفه کنند . . .

موهــآیِ یــک زن خلـق نشــده بــرآی پوشـانده شـُدن!

یا بــرآیِ بــآز شـُدن در بــآد،

یـآ جــلبِ نظــر،  خلق شده موقع دعوا بکشی کنده بشه

والا همش عاشقی نیست که

دیدگاه

دو دلم اول خط نام خدا بنویسم

یا که رندی کنم و نام تو را بنویسم

همه یک گفتم و دینم همه یکتایی بود

با کدامین قلم امروز دوتا بنویسم

ای که با حرف تو هر مسئله ای حل شدنیست

به خدا خود تو بگو نام که را بنویسم

صاحب قبله و قبله دو عزیزاند ولی

خوشتر آن است من از قبله نما بنویسم

آسمان مثل تو احساس مرا درک نکرد 

باز غم نامه به بیگانه چرا بنویسم

تا به کی زیر چنین سقف سیاه و سنگین

قصه ی درد به امید دوا بنویسم

قلمم جوهرش از جوش و جراحت باقیست

پست باشم که پی نان و نوا بنویسم

بارها قصد خطر کردم و گفتی ننویس

پس من این بغض فرو خورده کجا بنویسم

بعد یک عمر ببین دست و دلم می‌لرزد

که من و تو به هم آمیزم و ما بنویسم

من و تو چون تن و جانند مخواه و مگذار

این دو را باز همین طور جدا بنویسم

شعر من با تو پر از شادی و شیرین کامیست

باز حتی اگر از سوگ و عزا بنویسم

با تو از حرکت دستم برکت می‌بارد

فرق هم نیست چه نفرین چه دعا بنویسم

از نگاهت به رویم پنجره ای را بگشای

تا درآن منظره ی روح گشا بنویسم

عشق آن روز که این لوح وقلم دستم داد

گفت هر شب غزل چشم شما بنویسم