| | هیچ |
| | ۱۷۸ پست |
| | ۳۷ دنبال‌کننده |
| | ۴۴,۷۲۵ امتیاز |
| | مرد |
| | آروم و عادی |
تصاویر اخیر
عطا به آن کس که تو را محروم کرده است
عفو آن کس که بر تو ستم روا داشته است
پیوند با آن کس که از تو بریده است.
انگار خدا خواسته از کالبد تکرار بیرونم بکشد، فیلتر فریبنده ی احساسات را از روی چهره ی ساده ی آدم ها برداشته و گفته "این تو و این حقیقت آدم ها"...
من این روزها دارم آدم ها را بدون فیلتر می بینم، کاملا صاف و حقیقی و بدون نقاب...
اگر دوستشان دارم پشتش هزار و یک منطق نهفته و اگر نمی خواهم حتی ببینمشان برایش دلیل دارم.
این مدت به آدم هایی علاقمند شده ام که تا این لحظه نمی دیدمشان و از آدم هایی دل کنده ام که تا قبل از این از آن ها بت ساخته بودم.
منطق است دیگر!
از یک جایی به بعد سر می رسد و بزرگت می کند، نقاب از چهره ها برمی دارد، ابر احساسات را کنار می زند و خورشیدهای حقیقت را بیرون می کشد. درستش هم همین است، آدم باید از یک جایی به بعد واقع بین باشد و بفهمد با عینک احساسات که به استقبال اتفاقات و آدم ها برود؛ همه چیز زیباست، آدم ها خنجر به دست و با نفرت، مقابلش می ایستند و او بر لب هایشان مهر می بیند و در دستانشان عشق
باید با قساوتِ تمام، این عینک خوش بینی را از مقابل دیدگانش بردارد و از یک جایی به بعد, عاقلانه دوست بدار
عاشق شمردن مشکلاتشان هستند
امـا
لذت‌هایشان را نمی‌شمارند
اگر
آنها را هم می‌شمردند
می‌فهمیدند که
به اندازه کافی از زندگی لذت برده‌اند!
زیباترین موهبت خدا عشق است
اینجا اگر یک ثانیه باب میلشان نباشی
میروند داخل صفحه ات، انگشتشان را روی آنفالو لمس میکنند، و برای همیشه تورا میسپارند به خاطرات!
ما از آدم های واقعی اش هیچ عشقی و هیچ خیری ندیده ایم...
حالا باید اینجا خوشبخت باشیم؟
آن هم پشت پروفایل هایی که یک نفر دکتر است،یک نفر مهندس،یک نفر هم خودش را مظلوم ترین آدم دنیا جلوه میدهد!
کمی عاقلانه تر دل ببندید لطفا و قلبتان با یک عکسِ پر از افکت و خنده های مصنوعی نلرزد...
آنقدر دوستت دارم برایت تایپ میشود که اندازه ی تمام عمرت این کلمه ی تکراری را میشنوی..
اما، همین که اشتباهی از تو سر بزند
خیلی سریع مثل آب خوردن روی اسمت خط میکشند...
انگار از اول هیچ وقت تورا ندیده اند و نبوده ای...
برای علاقه تان و برای قلبتان که نباید جای هر کسی باشد،حرمت قائل باشید...
کم به رویام رسیده ست، خدا عادل نیست؟
نا ندارم که برای خودم اقرار کنم :
ترکِ تو کردن وُ آواره شدن مشکل نیست
لوطیان خال بکوبید به بازوهاتان :
“ته ِ دریای غم کهنه ی من ساحل نیست”
فلسفه ، فلسفه از خاطره ها دور شدی
علّتی در پسِ این سلسله ی باطل نیست
اشک می ریختم آنروز که بی رحم شدی
تا نشانم بدهی هیچ کسی کامل نیست!
تا نشانم بدهی عشق جنونی آنیست –
که کسی ارزشِ ناچیز به آن قائل نیست
آمدی قصه ببافی که موجّه بروی
در نزن، رفته ام از خویش، کسی منزل نیست .
گفتنی ها را تو کامنت گفتم
روزگاران خوش
-
هیچ
چند روزی است جامعه در بهتی عظیم نسبت به جنایات دو فرد فرو رفته است که هرچه پرونده باز می شود، ابعاد غیرانسانی آن عیانتر میشود
از قتل و مثله کردن و تجاوز و ارتباط با محارم و اعتیاد و روابط آزاد جنسی
اما این مساله شوک آور و نادر برای جامعه ایرانی ،سالهاست که مشابهات غربی در رسانه ها دارد
از آدمخواری ،قتل های جمعی ، تجاوز تا افشای فساد جنسی سران غربی ، تا جنایات فرقه های شیطان پرستی و فرماسونری
آیا کسانی که از روابط غربی و لایف استایل آن دم میزنند به منشا این جنایات هم می پردازند ؟!
سابقه برخورد رسانه ها و احزاب لیبرال با چنین موضوعاتی چگونه بوده ؟!
روزی بود که رسانه های اصلاحات ، به دلایل حزبی از قتل یک مسئولی گذر کردند و حتی اورا مظلوم تصویر کردند و از یک مقتوله که شاید به خاطر افشای اطلاعات کشته شد، یک مفسده و ممهور الدم و خائن و در آخر پرستو ساختند!!
روزی سلبریتی های معلوم الحال قتلی رو سیاسی کردن و با هشتگ های اعدام نکنید دستگاه قضا رو زیر سوال بردن و حتی به خانواده مقتول توهین کردند!
وقتیکه یک سلبریتی برای تحریک افکار عمومی نسبت به یک روحانی توئیت میکرد و باعث قتل او شد !
روزیکه شورای شهر یک شهرستان به خاطر فساد اخلاقی منحل شد سکوت کردند
و وقتی عاملان سیاسی ترانسفر زنان و دختران به امارات پیگیری میشد و لیست زنان مطلقه توسط معاونت امور بانوان به ترکیه فرستاده شد ساکت شدند!
و با سوق دادن مردم به سمت شعارهای ضد ارزشی و روابط آزاد، سینه چاکه نامزدی شدندکه امروز موثر بسیاری از فساد و فقر اقتصادی و اخلاقی در جامعه است ، درحالیکه او مظنون به قتل فرزندش در ۱۹ سالگی با اسلحه شخصی بود ، که طبق بعضی گفته ها به خاطر عدم افشای اطلاعات توسط آن پسر و با خیانت یکی از افراد امنیتی سابق و مسئول امروز توسط پدرش به قتل رسید!
چگونه مسئولی که با رذایلی مانند دروغ و رانت پیوند خورده ،
می تواند از حریم اخلاقی جامعه حفاظت کند؟!
به همین دلیل نیست که شعار میدهند ما وظیفه به بهشت بردن مردم را نداریم ؟!!
میگویند« الناس علی دین ملوکهم» و این مسئول و مدیر منتخب خود مردم است !
اگر به شعار غیر ارزشی رای دادیم ،انتظار جامعه ای ارزشی را نداشته باشیم و بدانیم قدم به قدم این اخبار هم نرمال میشود!
-
هیچ
دوست داشتن وظیفه است؟ هرگز. کدام کار الزامی در جهان ربطی به عشق دارد؟ کدام ازدواج اجباری در این جهان سرنوشتی نیک داشته است؟ صبر و عشق هیچ حرف مشترکی ندارند پس تحمل کردن به معنای دوست داشتن نیست، هر کاری با اکراه باطل است چه رسد به نکاح.
.
دوست داشتن لطف است؟ یعنی قرار است کسی را بیش از آنچه شایسته است دوست داشته باشیم؟ قرار است ایموجی بفرستیم که جای دو چشم هم قلب است اما در دلمان هم ذره‌ای دوستش نداشته باشیم؟ قرار است به خودمان، به دیگری بابت دوست داشتن دروغ بگوییم و بعد اسم همه این‌ها را بگذاریم دوست داشتن؟ بعد چه تضمینی داریم که خداوندگاری کنیم و یک روز باب لطف را نبندیم یا منت همه دوست داشتن‌ها را مثل یک "پتک" نکوبیم توی سر طرف مقابلمان؟
.
دوست داشتن نه لطف است، نه وظیفه. لازم هم نیست که از یک دست بگیری و از دست دیگر بدهی. دوست داشتن باید یک کار روزمره باشد. باید جوری باشد که آدم فکر کند نمی‌تواند بدون عاشقی کردن، زندگی کند. نمی‌تواند بدون عشق بخوابد یا طلوع آفتاب صبح را ببیند. کسی هست که فکر کند که نفس کشیدن وظیفه یا لطف است؟ کسی هست که بگوید غدا می‌خورم اگر فلانی هم غدا بخورد؟ می‌بینید. بی معنا است. مسخره است. هیچ کس نیست که دوست داشته باشد و منت دوست داشتن را سر کسی دیگر بگذارد. عشق یک چیزی است مثل همان نفس کشیدن، مثل غدا خوردن. عشق، کسب و کار ماست.
پ.ن:می‌دانم نمی‌دانی چقدر دوستت دارم و چقدر این دوست داشتن همه‌چیزم را در دست گرفته است .
می‌دانم نمی‌دانی چقدر بی‌آنکه بدانی می‌توانم دوستت داشته باشم بی‌آنکه نگاهت کنم صدایت کنم بی‌آنکه حتی زنده باشم .
می‌دانم نمی‌دانی تابه‌حال چقدر دوست داشتنت مرا به کشتن داده است.
من که میگم همه چیز توی یه جمله خلاصه میشه: «طرف باید اهلت باشه!»
خیلی حرف هست تو این یه جمله‌ی کوتاه.
اگه اهلت باشه یعنی میشناسه تو رو. اگه تو رو بشناسه خوب بلده کجا صداشو بالا ببره برات، کجا پایین بیاره. چه حرفایی رو درِ گوشت بگه و چه حرفایی رو جار بزنه.
اهلت باشه خوب میدونه چی حالتو خوب میکنه و چی بد. بلده کِی باید دنیا رو بخاطرت به هم بریزه و كِى سرشو پایین بندازه و از کنار خیلی چیزا آروم بگذره.
میدونه چه چیزایی رو باید به روت نیاره و حرفشم نزنه، چه چیزایی رو صاف تو چشات زُل بزنه و بگه. اهلت که باشه، اون سر دنیام که بره اهله. اهلت نباشه، بغل دستتم نا اهله.
این روزا هر دوتا دستی رو که می‌بینم به هم قفلن، فقط یه چیز از خدا میخوام: «خدا دست هیچ اهلی رو تو دست نا اهلش نذاره...»
تو این روزها بحال هم دعا کنید
اهنگ تقدیم دوستان اهل مخاطب نبودم نیستم
هر کی گوش کرد پیشگش
لینک
خودت رو تنها با بدیهات به یاد نیار، اما بدیهات رو به یاد بسپار.
خودت رو تنها با تاریکی‌های درونت به یاد نیار، اما تاریکی‌ها رو بپذیر و به یاد بسپار.
اگر کسی رو رنجوندی، تمنای بخشش کن، اگه بخشیده شدی، رنج نابخشودگی رو از یاد نبر.
اگر کسی رنجوندت، ببخش و بگذر. یا نبخش و بگذر. اما بگذر، که ایستادن در رنجیدگی انتخاب زیستن در مردابه، و تو واقعا حیفی.
اگه خطا کردی، برای جبران تلاش کن و خودت رو ببخش. با خودت مهربون‌تر باش. از خودت-حتی اگه مثل من تاریکی- شرمسار نباش. از یاد نبر خودت رو از یاد نبری، و هر روز سعی کن اگه شد کمی آدم بهتری باشی، و تا می‌تونی آزاری برای کسی خلق نکن.
توی بادهای اردیبهشت برقص، توی داغی مرداد برقص، توی باران آبان برقص، و توی برف بهمن بلندبلند بگو من هستم، نه چندان کامل، نه چندان زیبا، اما بسیار واقعی. تو تنها رقاص این دنیای خشم و خون و زجر باش.
و همیشه لبخند بزن حتی وقتی یأس زورش زیاده و ابر تو گلوته. دنیا پره از عبوسان عاصی و لبخند تو رو خیلی کم داره. زندگی کن، می‌دونم سخته، اما زندگی کن.
او عزیزِ جان ، چِراغی دَر شَبِستان مَن است
آمده دَر گوشِ مَن از عاشِقی نَجوا کُنَد
جانِ من جانانِ من ، دریای طوفانِ مَن است
شَب نَخوابیدَم که با یادَش چِراغانی کُنَم
خود کنارَم آمَده پیمانه گَردانِ مَن اَست
آنقَدَر نوشَم زِ جامَش ، تا شَوَم غرقِ سَبو
ای خوشا اِمشَب که این گُل دَرگُلِستانِ مَن است
این بَساط باده نوشی جُز به جَنَت جای نیست
مُرده ام گو دَر بِهشت و حورِ دَستان مَن اَست
گَر که دَرخوابَم چه بیداری چه دَر باغِ بِهِشت
او کنارَم آمد و رَه بَر نِیستانِ مَن اَست
گَر کُنون خواهَد بگیرَد جان ، نَدارَم آرِزو
گرچه میدانَم که اوجان در تنِ و جانِ مَن اَست
آنکه می کوبَد به دَر هَم دَرد و دَرمانِ مَن است
مدال و افتخارات
