Aliakbar

روضه ی خلد برین خلوت درویشان است
مایه ی محتشمی خدمت درویشان است
گنج ازلت که طلسمات عجایب دارد
فتح آن در نظر رحمت درویشان است
قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت
منظری از چمن نزهت درویشان است
آنچه زر میشود از پرتو آن چشم سیاه
کیمیاییست که درصحبت درویشان است
آنکه پیشش بنهد تاج تکبر خورشید
کبریاییست که در حشمت درویشان است
دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال
بی تکلف بشنو دولت درویشان است
خسروان قبله حاجات جهانند ولی
سببش بندگی حضرت درویشان است
روی مقصود که شاهان به دعا میطلبند
مظهرش آینه ی طلعت درویشان است
از کران تا به کران لشگر ظلم است ولی
از ازل تا به ابد فرصت درویشان است
ای توانگر مفروش اینهمه نخوت که تورا
سرو زر در کنف همت درویشان است
گنج که قارون که فرو میرود از قهر هنوز
خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است
حافظ ار آب حیات ازلی میخواهی
منبعش خاک در خلوت درویشان است
من غلام نظر آصف عهدم کورا
صورت خواجگی و سیرت درویشان است