پاييز نزديک است.چه لذتى دارد در جنگل ، ميان انبوهى از برگ‌هاى خشک و رنگين...كلبه‌اى متروكه كه شومينه‌اش هميشه شعله‌هاى آتش را بغل كرده باشد و نم‌نم بارانى كه شيشه‌ى پنجره را نوازش دهد.کسی باشد كه سر بر شانه‌اش بگذارى و بهشت خدا را روى زمين به چشم ببينى.آنقدرمشغولِ حسِ نابِ هم باشيد كه حواستان از دقيقه‌ها و ساعت‌ها و روزها پرت شود.مى‌بينى !؟ پاييز جان می‌دهد براى همه اينها !

نازيلا_زارع