یکی هم باید باشد که بی‌قرارمان کند.
یکی که آمدنش قرار قبلی را به دور بریزد.
یکی که انکار تکرار باشد.
یکی که از نظم زندگی گردن‌کلفت‌تر باشد.
یکی که باد بیندازد در بادبان روح ما.
یکی که از جا بلندمان کند.
یکی که خواب از چشممان ببرد.
یکی که هرچه حوصله‌سررفته داریم به جای اولش برگرداند.
یکی که مثل موج به صخره ما بزند.
یکی که مثل طوفان برگهای کهنه را بریزد.
یکی که فرصت به‌یادآوردن گذشته را تا ابد از ما بگیرد.

مخاطب خاص من دوستت دارم