خونه پر از رنج سکوت وای دلم تنگه گل های باغچه پیش چشمم وای چه بی رنگه گل توی گلدون باز دوباره داره میمیره راه نفس رو بغض بیداد تو میگیره روزی به چشم تو من بهترین بودم عاشق ترین بودی عاشق ترین بودم
از آشیون دل کندن و رفتن که آسون نیست در سینه عشق تازه پروردن که آسون نیست روزی به چشم تو من بهترین بودم عاشق ترین بودی عاشق ترین بودم
amir
همه ی بودن تو سهم غزل هایم شد
غزل اینبار در این حادثه رسوا مانده
zohreh