همه يك روزهايي كم مي آورند ، همه يك روزهايي دوست دارند به موهاي چربشان
توجه نكنند و با تيشرت چرك مُرد شده ي آبي گوشه ي اتاق بنشينند و فكر كنند ،
همه يك روزهايي دوست دارند بي حوصله و بد اخلاق باشند ، دائم با هر حرفي و
هركسي مخالفت كنند ، همه ي قرارها را كنسل كنند و پشت پنجره حتي به خورشيد
درحال غروب هم فحش بدهند،

 اصلا حق داريم يك روزهايي بخواهيم زشت باشيم ، مردها نخواهند صورتشان را
اصلاح كنند ، زن ها نخواهند خط چشم بكشند، غذاي مانده ي ديروز را بخوريم ،
تلفن را از برق بكشيم ،از كنار ظرف هاي نشسته رد شويم، اصلا حتي نخواهيم
آهنگ گوش كنيم ،دلمان حتي بلال خوردن كنار ساحل را هم نخواهد ، 

اصلا يك روزهايي حق داريم كه دلمان هيچ كس و هيچ چيز را نخواهد ،از صبح تا
شب توي تخت به سقف خيره شويم ، حتي سيگارمان را هم نصفه بكشيم ، 

ما حق داريم اخم كنيم ،بي حوصله و بد اخلاق باشيم ، زود از كوره در برويم و داد بزنيم ، همه ي ما يك روزهايي حق داريم زشت باشيم.

هميشه نمي شود لبخند زد ، هميشه نمي شود به موقع سر قرار رسيد ، هميشه
نميشود با صداي آواز كنار گاز سيب زميني سرخ كرد ، هميشه نمي شود به فيلم
هاي كمدي با صداي بلند خنديد ، هميشه نمي شود لباس هاي اتو كشيد پوشيد و
عطر زد ، هميشه نمي شود به گل ها آب داد و چاي دم كرد ، هميشه نمي شود خوب
بود.

به خودمان و ديگران گاهي حق زشت بودن و بد بودن بدهيم لطفا.