روزی لقمان با کشتی سفر می‌کرد، تاجر ی و غلامش نیز در آن کشتی بودند. غلام بسیار بی‌تابی و زاری می‌کرد و از دریا می‌ترسید. مسافران خیلی سعی کردند او را آرام کنند اما توضیح و منطق راه به جایی نمی‌برد. ناچار از لقمان کمک خواستند و لقمان گفت که غلام را با طنابی ببندند و به دریا بیندازند! آنان این کار را کردند و غلام مدتی دست‌وپا زد و آب دریا خورد تا این‌که او را بالا کشیدند. آنگاه او روی عرشه کشتی نشست، عرشه را بوسید و آرام گرفت این #حکایت بسیاری از انسان‌ها است... بسیاری قدر هیچ‌کدام از #نعمت هایشان را نمی‌دانند و فقط شکایت می‌کنند... و تنها وقتی با مشکل ی واقعی روبرو می‌شوند یادشان می‌افتد چقدر خوشبخت بودند...
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
بازنشر
موردی برای نمایش وجود ندارد.
آرش ( گروه لاله های سرخ )