بگذار خدا با دیده تو ببنید، با دستان تو ببخشد، با لب های تو بخندد و با قلب تو احساس کند
تمامت را خدایی کن و آن گاه
آرامش نه بخشی از وجودت
و نه تو بخشی از آرامش
بلکه خود آرامش خواهی شد