خیلی خوب است که آدمی اهلِ گذشت باشد.
ببخشد،
عبور کند،
گاهی ندیده بگیرد،
گه‌گُداری هم به رو نیاورد گویی که اصلا نشنیده و نفهمیده در حالی که هم شنیده و هم فهمیده است!
جای تحسین دارد که آدم به آن درجه از محبت برسد که بزرگواری کند در برابر ناخالصی‌های آدمِ زندگی‌اش.
بله این‌ ویژگی‌ها خیلی خوب‌اند برای داشتن...
اما دربرابرِ کسی که این‌ها را می‌فهمد و سپاسگزار است...
درد در ناسپاسی‌هاست...