.

ساعت شبم را
کوک می کنم

پروانه وار ...
ڪنار پنجره رو به سمت ڪَل اقاقیا
با سوسوی ستارگان در تاریکی آسمان
خنده کنان قلم به دست می گیرم
قلب پر از تلاطمم را با جوهر عشق
بر سفیدی خاک می ریزم

تا یڪ روز و هزاران روز بخوانند
دوست داشتن بی بدیل مرا به یار
که چون موسیقی
نت به نت
با احساسم می نوازم...

پسند

موردی برای نمایش وجود ندارد.

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.