میلاد

مردی از تبار روزی سرد،، با دلی بی‌خانمان،، محصلی جا مانده از کلاس،، عاشق آرامش و خندیدنه از ته دل،، مشغول به کار در کارگاهی پر از این بگذرد،، دینم انسانم آرزوست،، وطن داشتم زمانی اما فروختنش انگار و الان بی وطنم،، با آرزوهایم زندگی میکنم کنار امیدهایم ، روزها با هم میدویم و شبها کنار هم استراحت میکنیم،، شماره تماسم رفاقتت هست و مدل ماشینم : لحظات،، قدم به اندازه تجربه هست،، وزنم اندازه تفکرم،، نوشته بود درباره من : خود را نوشتم، آیا مرا شناختی؟