this is an endless way. freaking longest.. .
اسمی براش ندارم اما اون حالت دنباله داری که تمام نمی شود و ادامه دارد درون من آشکار می شود، روید و می رنجاند. هم میشه برگشت و هم میشه ادامه داد. برگشتن راه آشنایی است. ادامه دادن ترسناک است. حال، جنگیدن یا تسلیم شدن مسئله است.
Thinking of that feeling, euphoria. It's a mistake i know but how i could overcome it.
هنوزم در انتظار ظهور هستید؟ برام جالبه
هنوز نمیدانم چه لحظه هایی نگهم میدارند.
انقدر همه چیز پراکنده ست که به مسیری صاف نمیتوانم فکر کنم. این حالت سکون مرا میهراساند و هرچه جلوتر میرود فراموشم میکند.
همه جا تعطیله. خستم از کرونا. خستم بیشتر از تعطیلی ها.
i know it seems like some creazy shit but sorry.
the only reason im here is i dont want to contact with anyone i know. like this is the only way i can talk. i mean literally.
مشکل اصلی اینه آدم خودشو نمیشناسه و هزاران مشکل از این بار ناشناختی برای آدم به وجود میاد. چه مشکلاتی رو درست میکنه؟ تصمیمایی که میگیری شکست میخوردن چون هنوز پیچیدگی های ذهنت رو نمیشناسی.
فیک فیک فیک! آدم نمیدونه با کی میتونه حرف راحت بزنه انقدر همه چیز فیک و کدر شده.
آدما ماهرانه در توهمی پنهانی زندگی می کنند. حتی توان چشم باز کردن هم ندارند.
بنده ۹ ماه قبل اینجا عضو شدم؟ چقدر زود میگذره برگی نمیمونه.