خوشا آنکس که یاری یکدل از دنیا به بر دارد
جهانش دائم از آن همدلی نیکو اثر دارد

به لبخندش غمِ گیتی شود از انگبین بهتر
نه با روی دُژَم اندوهِ عالم سر به سر دارد

کنارش مامن مهر است و انس و جلوه‌ی احساس
نه در آغوش ، یارش صحبت از یارِ دگر دارد

ز تنهایی گریزد هر که یارش مهربان باشد
ولی بی مهریِ معشوق ، تنهایی ثمر دارد

ز تقصیر ار بود عذر آدمی تا عرش پا گیرد
به تحقیر آن خطا اما بسی انکارتر دارد

چو من لم یشکرالمخلوق پس لم یشکرالخالق
نه تواب است او کز عذر نزدِ کس حذر دارد

چو دیگر نیست قلبم را بر این غم یاری سازش
سپردم روز محشر زین جفا آن پرده بردارد
علی فتحی‌نژاد
سرایش : 10 / 02 / 1401 🌺🌺🌺

پسند

بازنشر