قلبِ عاشق می‌ تپد، تنها برای یک نفر
باید از عالَم بُرید و ماند، پای یک نفر

گاه از آیینه هم، باید فراری بود و دید
عکسِ خود را بینِ قابِ چشمهای یک نفر

مثلِ کوهِ برف، در بهمن نباید سُست بود
دل فقط باید بریزد با صدای یک نفر

آرزوهای محالِ دیگران باید شد و
مستجابِ ربّناهای دعای یک نفر

روی هر بامی نباید رفت، از پرواز گفت
بال باید جَلد باشد؛ در هوای یک نفر