این حضور زن است که بهترین‌های درون مرد را یادآور می‌شود. این یک جمله عمیق از رابرت جانسون بود عمق موضوع در زن بودن است، هر زنی قادر به بخشیدن چنین موهبتی به یک مرد نیست، هر مردی هم دریافت کننده چنین موهبتی نیست.
زن بودن نه هنریست اموختی نه سیاستیست که به ارث برده باشید. زن بودن، یعنی یک مونث خودش باشد "خودِ حقیقیش" آنگاه مهربانیش از سیاست نیست، مهربانیش از ذاتیست که زن بودنش به او بخشیده، برای کشیدن عشق از درونش به تلمبه ( استعاره از پول و امکانات و ...) نیاز ندارد.

او برای جذب کردن نیازی به بیرون ندارد یک زن، نیاز به احیا کردن، انرژی های ناب زنانه در درونش دارد تا جاذبه ای از او بیرون بزند که او را نه صرفا زیبا، بلکه خواستنی کند.