مثل ابری
سپید بود در آسمان آبی
نمی شد لمسش کنی
یا او را به آغوشت بکشانی
یا لبش را ببوسی...
تنها می شد نگاهش کنی،
دوستش بداری و
اجازه بدهی
عبورِ آرامِ او از روز
جهانت را کمی زیبا کند...