جناب سندی در یکی از شاهکارهایشان
می فرمایند:
آی موخرمایی، چشم عسلی، دختر اهوازی!

سپس در انتهای این بند میفرمایند:
تموم هستی ام کردم فدایت، فدای اون دو چشمون سیاهت!چشاش عسلی نبود سندی ؟