متاسفم

بود و نبودش فرقی نمیکنه.. مث بیشتر وقتا.. خیلی بیشتر وقتا..

هیچی نمیتونه حالمو خوب کنه. هیچی.

و هی بابتش باید ب سکوت برسم.. در خفقان سکوتم..

تازه شرو کردم ی چیزایی نوشتم.. ینی توو این مسابقه برنده میشم؟!.. خیلی وقتی نمونده.. ببینم چی میشه..

ترجیح میدم ب زبون نیارم.. سخته خیلی..

حس خوبی ندارم از اینکه منو یادشونه