بیشتر ما آدمهاے دقیقه نودیم!
قدر خوبیِ ڪسے ڪه عاشقمان بود
را وقتے میفهمیم ڪه چمدان به دست میرود.
دقیقه نود یاد ڪارهایے ڪه
می‌توانستیم بڪنیم و نڪردیم
می‌افتیم.
دقیقه نود یاد حرف‌ها و ڪارهایے
می‌افتیم ڪه حالا بخاطر گفتن
و انجام دادنشان پشیمان هستیم.
امّا زندگے بازے فوتبال نیست
ڪه در وقت‌هاے اضافے از روے
شانس گل بڪاریم.
زندگے در همین لحظه دوست داشتن است.
بخشیدن و دل ڪندن و مرهمِ
روے زخم بودن را به لحظه بعد نگذاریم.
دل خوش نڪنیم به دقیقه نود،
دل خوش نڪنیم به وقت‌هاے اضافه!
دلِ شڪستن،رنجاندن دیگران را ڪنار
بندازیم و بے توقع محبت ڪنیم و عشق بورزیم ..