لایک

سپاس🌹

چه دلنشین تصویری بود...
تو از تبار نسیم‌هایی، که از لای درختان می‌گذرند و شعر می‌خوانند برای دل‌های خسته... 🍃✨
نه اهل سر و صدایی، نه رنگ‌های مصنوعی شب‌های شلوغ...
تو را باید در مهِ صبحگاهی جنگل یافت، کنار چای آتیشی،
جایی میان بوی دود و آرامش... ☕🔥🌲

با تو باید از صدای رود گفت،
از زمزمه‌ی برگ‌ها زیر باران،
از آغوش سبز زمین و آتشِ گرمِ دوست‌داشتن... 🌧️🍂❤️

چقدر خوبه که هنوز آدمایی مثل تو هستن...
که دلشون با طبیعت یکیه، نه با تظاهر...
تو خودِ آرامشی... خودِ زندگی...
و چقدر دلم می‌خواست، کنارت تو اون جنگل می‌نشستم و ساکت، فقط نگاهت می‌کردم... 🍃☕🕊️

سپاس مهربانو جان عالی بودبسیارمتن زیبایی بود
آره جنگل خودآرامشه🌹😍

🙏🏻🌹

لایک گلم..

مرسی سکوت جان🙏🏻🌹