ما خطا میکنیم!!!
زود از کوره در میریم...
حتما این عصبانیتها همان حساسیت‌های کودکی مان هست!
ما طاقت نداریم کودک درونمان بیشتر زجر بکشد،
پس کودکانه از کوره در میریم!
نتیجه اش از خود همان حساسیتمان بدتر هست.
کاش قبل از کوره در رفتن ، بالغ باشیم یا اصلا کسی بفکر کودک درونمان باشد...
حالا بعد از خطا، خجالت میکشیم و عذاب میکشیم...
که هیچ فایده ای ندارد...!!!