بدی مجازی اینه که دو طرف صحبت از لحاظ روحی و جسمی و مکانی و زمانی همو نمی بینن شاید یگی تو خونه اش لم داده و چایی بعد شامش رو خورده و گوسی رو گرفته دستش و داره چت میکنه و دیگری روی پله های بیمارستان نشسته و منتظر تا از اتاق عمل بهش خبر بدن و نتیجه این چت از ابتداش معلومه...هفته قبل هفته فاجعه ای بود بردم. یه پام بیمارستان بود یه پام خونه. وسطاش زنگ زدن که یکی از اشنایان پیام داده که دارم میرم خودکشی کنم و بعد گوشیشو خاموش کرده و من هرچی میگم بابا اون خودشو نمیکشه اگه میخواست قبلش اعلام نمی کرد و شما فکر کن از بیمارستان برو کلانتری و .../ ته هفته که اومدم یه کم استراحت کنم از دانشگاه پیام دادن کلاس ها این هفته هست و دانشجوها میان و رفتم دیدم فقط سه نفر اومدن و از ۷ صبح تا ۴ بعد ازظهر ففط با سه نفر سروکله زدم و ...یعنی تهش کلیک رو بستم . اینقد که خسته بودم و اصلا خودم نبودم...
کاش ادما به این درک میرسیدین که شاید اون لحظه فقط حال خودشون خوبه و حال طرف دیگری نه...
اینو نوشتم که یادادوری کنم به همه و اول خودم که مجازی جای خوبی برای دوستی و شناخت نیست فقط در حد پستی و لایکی و تمام

#سمایی❤️