هر چند وقت یکبار اطرافیانتان را با الک نبودتان بسنجید؛
نباشید، جویایشان نشید
به کافه و دونفری نشستن هایتان دعوتشان نکنید
نه حالی بپرسید نه احوالی ازشان،
اصلا خودتان را بردارید ببرید یه جای دور و مخفی کنید،
ببینید چه کسی پیگیرتان میشود
چه کسی در نبودتان به هول و ولا می افتد
چه کسی با عصبانیت هر چه بیشتر با شما برخورد میکند و اشک در چشمانش جمع میشود از نبودتان
چه کسی دلش، فقط دلش کمی برایتان تنگ میشود
و دنبالتان میگردد،
گاهی خودتان را هر چه تمام تر برای اطرافیانتان فیلتر کنین
بزارید پی تان بگردند
دغدغه ی از دست دادنتان کل وجودشان را بگیرد
و هراس با شما حرف نزدن کلشان را مانند پیچک به هم بپیچاند.
گاهی آدم دلش لک میزند
تا جایی پنهان شود و
کسی با همه ی عشق پیدایش کند.