فکر میکنم عادی شدن، با یک شیب ملایمِ بی‌رحم اتفاق میوفته.
اینکه نشنیدنِ صداش دیگه مثلِ اوایل اذیتت نکنه.
اینکه دیدن هر روزه‌اش نیازِ جونت نباشه و بدونِ نق زدن تحمل کنی.
اینکه وقتی صداش میزنی بگه بله و براش اهمیت نداشته باشه که از شنیدنش بیزاری.
عادی شدن عمیق ترین ترسِ منه.
زجر آورترین اعترافِ منه!
اینکه نشنیدنِ صداش دیگه مثلِ اوایل اذیتت نکنه.
اینکه دیدن هر روزه‌اش نیازِ جونت نباشه و بدونِ نق زدن تحمل کنی.
اینکه وقتی صداش میزنی بگه بله و براش اهمیت نداشته باشه که از شنیدنش بیزاری.
عادی شدن عمیق ترین ترسِ منه.
زجر آورترین اعترافِ منه!
