در آن یادداشت که با عنوان «جنگی نخواهد شد» منتشر شد، نوشته شد که «ایران و ایرانیان در تمامی جهات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تغییر و پوست اندازی کرده‌اند و تهران بیش از همه و در حاشیه واشینگتن از این امر آگاهی داشته و یکی از دلایل مهمی که جنگ را از ایران دور می کند همین تغییرات است‌. نه ایران، نه آمریکا، نه اسرائیل و نه روسیه و نه اغلب همسایگان و اروپا جنگ به معنای کلاسیک آن را خواهان نبوده و نیستند. علی‌رغم طبل‌های به صدا در آمده جنگ در رسانه ها، جنگی در کار نخواهد بود. ادبیات به‌کار گرفته شده ار سوی رهبران ایران و آمریکا بیش از جنگ‌، بوی صلح و رسیدن به تفاهمی را می دهد که در آن بشود آبرومند به صلح رسید. در اظهارات و پیام های رد و بدل شده میان ایران و آمریکا، محور اصلی کماکان مسئله هسته ای و چگونگی توافق نسبت بدان است. طرح موضوعات نیروهای مقاومت و برد موشکی امری حاشیه ای و پوششی از سوی آمریکاست. در حال حاضر نیروهای جبهه مقاومت مفهوم سنتی خود را از دست داده و با محدودیت مانور مواجه شده و عملا تا حدود زیادی از دور اثرگذاری خارج شده است. مسئله موشکی نیز با توجه به برتری هوایی اسرائی

مسئله موشکی نیز با توجه به برتری هوایی اسرائیل از یک سو و ملاحظات حفظ توازن قوا در سطح منطقه خاورمیانه‌، ملاحظه‌ای حاشیه ای و مذاکراتی قابل معامله خواهد بود‌‌.»

یادآور شدیم که «اگرچه ممکن است در این فراز نوشتار خوش بینی نهفته باشد اما می‌دانیم که مذاکرات پنهان، مستقیم و غیرمستقیم میان ایران و آمریکا سال هاست با فراز و نشیب‌هایی برقرار است و جواب مثبت آن به‌نظر می رسد چندان دور نباشد. علی‌رغم این که در این روزها بر طبل جنگ کوبیده می شود، صلح از افق پیداست کافیست سخنان رهبران ایران و آمریکا به‌خوبی ترجمه و تفسیر شود.»