هیچکس چون تو حریف لب خاموشم نیست
جز صدای سخن عشق تو در گوشم نیست

آه از این غربت نزدیک و از آن حسرت دور
عشق در سینه‌ی من هست و در آغوشم نیست

آنچنان مست خیال تو می‌افتم هر شب
که حواسم به تن خسته‌ی بی‌هوشم نیست

تشنه‌ام، تشنه و بالای سرم کاسه‌ی آب
ماه روی تو در این آب که می‌نوشم نیست

هستی و نیستی؛ آن‌قدر که جز عطری دور
هیچ در حافظه‌ی خالی تن‌پوشم نیست

تا می‌آیم سرِ دل وا کنم از تو، انگار
جز سرانگشت تو روی لب خاموشم نيست...