این چه رازیست که در پرده چشمان تو خفته ست به ناز ؟

ای که در چهره پر مهر تو جاریست بهار

از غم عشق تو دل آشفته ست

و نفس می کشد آرام و صبور

زیر آوار تب و درد فراق

پریان در خوابند

من و اشک و دل و غم بیداریم !

گر چه بر خانه قلب من غم

بی امان می تازد

لیک در ظلمت این درد خموش

شوق دیدار تو تا صبح بهار

زنده اش می دارد

زنده اش می دارد