حواستان به آدم هاى آرامِ زندگيتان باشد!
آدم هايى كه از صبح تا شب...
هزار بار خودخورى مي كنند ...
كه مبادا با يك حال و احوال پرسىِ ساده،
مزاحمِ كارتان شوند!
آدم هايى كه وقتى تنهاترين هستيد...
فرقِ بينِ "ترك كردن" و "درك كردن" را تشخيص مي دهند
آدم هايى كه "دمِ دستى" نيستند...
كه يك روز با شما...
يك روز با دوستِ شما...
و يك روز با دهها نفر مثلِ شما باشند!
آدم هايى كه شما را براى پرُ كردن جاى ِخالى
نمى خواهند
بيشترين انتظارشان ،چند دقيقه وقت ِخالي ست...
كه برايشان كنار بگذارى..
تا كنارت بنشينند ...
و ياد آورى كنند يك نفر هست ...
كه به بودنت نياز دارد...
قدر آدم هاى آرامِ زندگيتان را بدانيد
قبل از آنكه ناگهانى رفتنشان،
شما را به آشوبى هميشگى بكشاند!



علی_قاضی_نظام