از بدی سرنوشت
پناه می‌برم به شعر
به یک فنجانِ فریاد بی‌صدا
به قلبِ صبورم
خیالِ داغت را تعارف می‌کنم
تا دل ضعفِ نبودنت
مرا نکشد
حالا همه می‌دانند
در وحشت کافه متروکه زندگی
تنها ماندن
بهای عاشق ماندن است
پناه می‌برم به شعر
به یک فنجانِ فریاد بی‌صدا
به قلبِ صبورم
خیالِ داغت را تعارف می‌کنم
تا دل ضعفِ نبودنت
مرا نکشد
حالا همه می‌دانند
در وحشت کافه متروکه زندگی
تنها ماندن
بهای عاشق ماندن است
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
