نقش خودمان را، آدمِ خوب داستان انتخاب می‌کنیم
که هر چه می‌گوییم درست است
و قهرمانِ نامیر افسانه‌ی زندگیمان هستیم
حرفِ زشتمان با نیت خوب،بلامانع است
و مسخره کردن دیگران توسط ما، کمی شوخ طبعیِ درونیست
حالمان که بد باشد اجازه داریم همه را با میخ به دیوار بچسبانیم
در حالی که تعداد زیادی از آدم‌های اطرافمان را، در جلد نقش‌های منفی فرو می‌کنیم
که تمام افکار و اعمالشان متعفن است
- بی‌فرهنگ‌ها، دیگران را مسخره می‌کنند
و در زندگیمان دخالت می‌کنند
سوال‌های بی‌مورد می‌پرسند و در آخر جمله می‌گویند: باور کن می‌خواهیم کمکت کنیم...
این‌گونه بود که ما خودمان را مبری از هر عیب می‌دانستیم و دیگران را سرشار از نقص...!
درست شبیه همان ضرب المثل معروف شده بودیم که می‌گفت: « یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به مردم...!»



(با عذرخواهی از همه دوستان...متن حاوی طنزِ تلخ می‌باشد)

پسند

بازنشر