مثل ثانیه‌های بی ثبات
کش می‌آیم
مثل ساعت‌های خواب رفته
به رخوت تن می‌دهم
روحم تب می‌کند
جسمم می‌لرزد
دلتنگی آغوشش را تنگ‌تر می‌کند
دلم در پیچ و تاب نبودنت
آب می‌رود
نگاه کن
عقربه‌ها لزج شده‌اند
حلزون‌ها خسته‌اند
نشسته‌اند
و من بی تاب
گاه به سکوت خیره می‌شوم
گاه به لبخند دست می‌دهم
و گاه بغضم را با چای سرد
لاجرعه سرمی‌کشم.
شعر از سمیه تاج الدین
کش می‌آیم
مثل ساعت‌های خواب رفته
به رخوت تن می‌دهم
روحم تب می‌کند
جسمم می‌لرزد
دلتنگی آغوشش را تنگ‌تر می‌کند
دلم در پیچ و تاب نبودنت
آب می‌رود
نگاه کن
عقربه‌ها لزج شده‌اند
حلزون‌ها خسته‌اند
نشسته‌اند
و من بی تاب
گاه به سکوت خیره می‌شوم
گاه به لبخند دست می‌دهم
و گاه بغضم را با چای سرد
لاجرعه سرمی‌کشم.
شعر از سمیه تاج الدین
پسند
موردی برای نمایش وجود ندارد.
