و من همیشــه خودم بودم.
گاهی غمگـین،گاهی شاد شاد.
گاهی در مسیر تکامل،گاهی در مسیر سقوط.
من همیشـه خودم بودم و هیچ زمانـی نقاب نزدم و هیچ زمانی تظاهر به کسی که نبوده ام نکردم،
چون خودم را دوست داشتم...
من خودم را همین گونه که بوده ام دوست داشتم:
حتـی با وجود نقص ها و ضعف ها و شیطنت های ذاتـی ام...
و درد دقیقا همین بود...درد این بود که آدم هـا ترجیح می دهند همیشـه شاد،بی نقص و قـوی باشی...
حتـی اگـر وانمود میکنـی ...