من قدیم آدمی بود که تلاش میکرد اطرافیانش رو تحت هر شرایطی راضی نگه داره،اما منِ جدید فقط به حال خوب و آرامش خودش فکر میکنه!
منِ قدیم به حرف مردم اهمیت میداد و ناراحت میشد، اما منِ جدید یاد گرفته اونارو پشت سرش رها کنه! منِ قديم با چنگ و دندون برای موندن آدما تو زندگیش میجنگید،
اما منِ جدید یاد گرفته آدمی که موندنی باشه نیاز به جنگیدن نداره!
منِ قديم در مقابل قضاوت های اشتباهی که درموردش میشد توضیح می داد و تلاش میکرد تا قانع کنه،
اما منِ جديد سکوت میکنه و براش اهمیتی نداره!
من از ضربه ها و شکست هایی که خوردم ممنونم...
چون باعث شده این منِ قوی به وجود بیاد و حقیقتش این مَن رو بیشتر دوستش دارم..