من، اصلأ به بالای صفحه نگاه نمی کنم که ببینم چه تعداد لایک یا کامنت و یا پیام خصوصی دارم، فقط زیر پست هامو که نگاه بکنم متوجه میشم، حتی خطاب هایی که زده شده رو تا الآن ندیدم، اینم خودش یک نوع تنبلی محسوب میشه.
کاش آقای، دکتر رئیسی، می،اومد، و،میگفت، دکتر به شما شام دادند، من می گفتم نه جناب رییس جمهور، بعد ایشون، با کمی مکث می فرمودند مهم نیست میترای عزیز، من میگویم از نهاد ریاست جمهوری برای شما پیتزا بیاورند، و من با گفتن مرسی از شما دوست خوبم از خواب بیدار می شدم.
من،از،مردهای،که تو خیابون،جلو، جلو،میرندو،خانمشون پشت سر شون میرند بدم میاد، من از سیروس پسر آقای رضایی که بی اجازه مرتب جای پارک ماشین بابای من پارک میکنه بدم میاد، من از خودم به خاطر این که امیر قطر نمیاد منو برای یکی از فامیلاشون خواستگاری بکنه بدم میاد.
من،از،اونایی،که،ریش،میذارند،و هی صورتشون رو میخارونند،بدم میاد،من از اونایی که تو خونه به خانوماشون کمک نمیکنند بدم میاد،من از خودم برای این که یه دونه شیرینی دادم به خانم آقای غلامی و به من نگفت مرسی عزیزم بدم میاد.
سید فاطمیون
تو هنوز این تنبلی رو داری
آرش ( گروه لاله های سرخ )
لینک