شعر ناب

آمد و یک لحظه پیش من نشست
چینی گلدار تنهایی شکست

تا به چشمان ترم لبخند زد
عشق را با قلب من پیوند زد

بوسه ای از کنج لبهایم گرفت
روسیاهی را ز شب هایم گرفت

شانه ای بر موج. موهایم کشید
برق از چشمان مست من پرید

تا که چشمانش به چشمم خیره شد
کشور جانم بدستش چیره شد

امدم تا در هوایش پر کشم
چادری از عاشقی بر سر کشم

امدم باور کنم او را که رفت
ان پری ناز دلجو را که رفت

تا که یک لحظه مرا از یاد برد
برگ برگ هستی ام را باد برد

باز کن آن گره ی بسته ی ابرویت را
گل لبخند چه زیبا بکند رویت را
تا بپیچد به جهان عطر دل انگیز بهار
یار بر باد بده قاصدک مویت را
عطر دلجوی تو سرمست کند عالم را
به دو عالم ندهم ذره ای از بویت را
در دلم رخ بدهد حادثه زلزله ای
تا که بر هم بزنی چشم چون آهویت را
چشم تو آیه اعجاز دل خسته ی من
باید از حفظ کنم سوره ی بازویت را
اخم کردی که بگیرم دل از آن ناز نگات
دل پرستش بکند صورت اخمویت را
مهربان باش کمی با منو از خویش مران
آهوی گمشده در دامنه ی کویت را

تو شمع گشتی تا دلم پروانه باشد
تا در هوای عشق تو دیوانه باشد
ای تو دلیل خوب عاشق ماندن من
با تو دلم با درد و غم بیگانه باشد
من آن چنان حیران این عشقم که گاهی
می ترسم این دلدادگی افسانه باشد
عاشق که باشی شک ندارم می تواند
دنیای تو تنها فقط یک خانه باشد
کی می تواند غیر تو ای بهترینم
در لحظه های بی قراری شانه باشد
خواهم که در آغوش عشقت جان سپارم
بگذار این رویای یک دیوانه باشد
فرجام عشق تو اگر ویرانگی هاست
چی بهتر از اینکه دلم ویرانه باشد

♥️🍃

❣اگر وجود تو خدمتی باشد برای بسیاری از انسان‌ها، زندگیت غنی‌تر خواهد بود.

لحظه‌ای که بخاطر خدمت به ديگران زندگی کنی،‌ زندگیت بامعنی و مهم می‌گردد.

چقدر عاشقانه

به آغوش میکشی

منِ خسته‌یِ سرمازده‌ی راه را…

⚜زندگی را با کسانی
احاطه کنید

که دوستتان دارند
و به شما انگیزه می دهند

تشویقتان می کنند
و باعث می شوند

از اینکه خودتان هستید،
حس خوبی داشته باشید
‌

به ما گفتند باید بازی کنید.
گفتیم با کی؟ گفتند با دنیا.
تا خواستیم بپرسیم بازی چی ؟
سوت اغاز بازی رو زدن,
فقط فهمیدم خدا تو تیم ماست.
بازی شروع شد و دنیا پشت سر هم
به ما گل میزد ولی نمیدونم چرا
هر وقت به نتیجه نگاه میکردم,
امتیازها برابر بود.
تو همین فکر بودم که خدا
زد به پشتم, خندید و گفت:
نگران نباش تو وقت اضافه میبریم
حالا بازی کن! گفتم اخه چطوری ؟
بازم خندید و گفت: خیلی ساده
فقط پاس بده به من, باقیش با من. ...

در سفرها گاه گاهى راه را گم مى كنم
مقصدم را هم مسير حرف مردم مى كنم
مى روم هر لحظه پايين تر ميان دره ها
در خيالم آسمان ها را تجسم مى كنم
اخم ها را رو به آغوش تو در هم مى كشم
رو به خنجرهاى پنهانى تبسم مى كنم
خيره در خورشيد پلكم بى هوا مى افتد و
در شب دنيا هواى سيب و گندم مى كنم
ساحل آرامشى را كه به من بخشيده اى
غرق در امواج مست پرتلاطم مى كنم
گفته بودى: " هر زمان بر خاك افتادى، خودم
باز برمى گردم و بر تو ترحم مى كنم"
در هجوم ارتش شب روى خاك افتاده ام
صبح چشمانت نباشد راه را گم مى كنم

مَنطِق الطیرِ خوشِ هُـدهُـد و عطّار سلامت
بُــــت دیوانـــه کُشِ مِنبَر و مـــعیار سلامت
به خودم آمدم و نیست شدم هجر کشیدم
مِی ایثار و جنون مَرکبِ احـــّرار سلامت
هرچه از وادی دل بسته بجان نقش دعا بود
اسد اللهِ یقیــــن ، حیدر کـــرار سلامت
چو لسان حافظانه به دهان دارالشفا شد
جلوه ی حضرت حق ، طُره ی طرار سلامت
دل اگر بت کده و زاهد اگر یار حرا شد
حیرت باد صبا مخزن الاسرار سلامت
هرکه از منظر او درد کشد کوه وفا گشت
خوش پیامش بدهد مژده ی ابرار سلامت
هاتف از فضل تو در آیینه ی فقر چنین گفت:
شعله و حلقه ی جانانه ی انصار سلامت