| | هم حس |
| | گوناگون |
| | ۱۵,۲۱۸ پست |
| | ۱۸۰ مشترک |
| | ۶۱ پسند |
| | عمومی |
رتبه گروه
| مبنای تعداد کاربر | رتبه ۱۸ |
| مبنای تعداد هوادار | رتبه ۲۰ |
| مبنای تعداد ارسال | رتبه ۱۵ |
مشترکین
ما را وصل كرده اند به دلتنگی
دست و پايمان را بسته اند
كه هر لحظه قلبمان از جايش جدا شـود
و منتظر ديداری دوبـاره باشد
ما را به ثانيه ها گره زده اند
كه دوری را هر ثانيه هزار بار به صورتمـان بكـوبند
دوری و درد و دلهره
دلتنگی و بودن و دور بودن
عشق تفسيـر عجيبی ست از دوست داشتنت
وقتی ديوانه وار دوستت دارم...!
دست و پايمان را بسته اند
كه هر لحظه قلبمان از جايش جدا شـود
و منتظر ديداری دوبـاره باشد
ما را به ثانيه ها گره زده اند
كه دوری را هر ثانيه هزار بار به صورتمـان بكـوبند
دوری و درد و دلهره
دلتنگی و بودن و دور بودن
عشق تفسيـر عجيبی ست از دوست داشتنت
وقتی ديوانه وار دوستت دارم...!
دقت کردیدانسانهای صادق به
صداقت حرف هیچکس شک نمیکنند
و حرفِ همه را باور دارند ؟!
انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس
را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ
میگویند !
انسانهای امیدوار همواره در حال
امیدوار کردن دیگرانند.
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس میخوانند !
انسانهای حیله گر معتقدند که
همه مشغول توطئه هستند
انسانهای شریف همه را شرافتمند میدانند !
انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان،
تشکر از دیگران است.
انسانهای نظر بلند هرکاری برای
هرکسی میکنند بازهم با شرمندگی
میگویند:
ببخشید که بیشتر از این از دستم
بر نیامد.
انسانهای تنگ نظر هرکاری برای
هرکس انجام دهند چندین برابر
می بینندش.
انسانهای بامحبت در نهایت مهربانی
همه را با جانم، عمرم، عزیزم خطاب میکنند.
انسانهای متواضع تقریبا در مقابل
خواسته همه دوستان میگویند:
چشم سعی میکنم
انسانهای پرتوقع انتظار دارند همه
در مقابل حرف هایشان بگویند چشم.
انسانهای حسود همیشه فکر میکنند
که همه به آنها حسادت میکنند.
انسانهای دانا در جواب بیشتر
سوالات میگویند: نمیدانم.
انسانهای نادان تقریبا در مورد
هر چیزی میگویند: من بهترمیدانم ..!
صداقت حرف هیچکس شک نمیکنند
و حرفِ همه را باور دارند ؟!
انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس
را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ
میگویند !
انسانهای امیدوار همواره در حال
امیدوار کردن دیگرانند.
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس میخوانند !
انسانهای حیله گر معتقدند که
همه مشغول توطئه هستند
انسانهای شریف همه را شرافتمند میدانند !
انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان،
تشکر از دیگران است.
انسانهای نظر بلند هرکاری برای
هرکسی میکنند بازهم با شرمندگی
میگویند:
ببخشید که بیشتر از این از دستم
بر نیامد.
انسانهای تنگ نظر هرکاری برای
هرکس انجام دهند چندین برابر
می بینندش.
انسانهای بامحبت در نهایت مهربانی
همه را با جانم، عمرم، عزیزم خطاب میکنند.
انسانهای متواضع تقریبا در مقابل
خواسته همه دوستان میگویند:
چشم سعی میکنم
انسانهای پرتوقع انتظار دارند همه
در مقابل حرف هایشان بگویند چشم.
انسانهای حسود همیشه فکر میکنند
که همه به آنها حسادت میکنند.
انسانهای دانا در جواب بیشتر
سوالات میگویند: نمیدانم.
انسانهای نادان تقریبا در مورد
هر چیزی میگویند: من بهترمیدانم ..!
♥
.🌱مینوشم تو را
جرعه جرعه از فنجان صبح
با عطر ملیح نگاهت
و قند صیقل خورده‌ی لب‌هایت
طلوع کن که تو را مبتلا شدم❤️
.🌱مینوشم تو را
جرعه جرعه از فنجان صبح
با عطر ملیح نگاهت
و قند صیقل خورده‌ی لب‌هایت
طلوع کن که تو را مبتلا شدم❤️
عشق چو بین واژه ها دست به دست میشود
تا به تو میرسد قلم، سرخوش و مست میشود
هر غزلی که سرخوش از قافیه یا ردیف «او»ست
مست تر از شراب صد جام الست میشود
تا به تو میرسد قلم، سرخوش و مست میشود
هر غزلی که سرخوش از قافیه یا ردیف «او»ست
مست تر از شراب صد جام الست میشود
سخت است دلم پیش تو باشد تو نباشی
احساس غزل خوان تو باشد تو نباشی
سخت است ڪه محدوده ے ممنوع خیالم
جولان گه افڪار تو باشد تو نباشی
تحریم بدے شامل حالم شود آنروز
فڪرم همه آغوش تو باشد تو نباشی
دریاے نمک پر شد و سخت است برایم
هر لحظه دلم شور تو باشد تو نباشی
میترسم از این بال ڪه در لحظه ے پرواز
زنجیر به رویاے تو باشد تو نباشے
احساس غزل خوان تو باشد تو نباشی
سخت است ڪه محدوده ے ممنوع خیالم
جولان گه افڪار تو باشد تو نباشی
تحریم بدے شامل حالم شود آنروز
فڪرم همه آغوش تو باشد تو نباشی
دریاے نمک پر شد و سخت است برایم
هر لحظه دلم شور تو باشد تو نباشی
میترسم از این بال ڪه در لحظه ے پرواز
زنجیر به رویاے تو باشد تو نباشے
اقرار میکنم ...
جهان بی تو
یک ازدحام خالی از آغوش است ...🌸🌱
آغشته ام به خواستنت
و آلوده به دوست داشتنت..
چون پیچکی آویخته در هوایت
تو را نفس می کشم
در من چکاوکی ست که در سودایت
نغمه ی عشق سر می دهد
و در هوای ابریِ دل
نغمه ی باران...
تو را خاطره “نه”
بودنی بی تردید میخواهم
خیال، پیشکشِ اغیار...
و آلوده به دوست داشتنت..
چون پیچکی آویخته در هوایت
تو را نفس می کشم
در من چکاوکی ست که در سودایت
نغمه ی عشق سر می دهد
و در هوای ابریِ دل
نغمه ی باران...
تو را خاطره “نه”
بودنی بی تردید میخواهم
خیال، پیشکشِ اغیار...
به پیراهن‌هایت
حسادتم میشود
لعنتی‌ها تو را
تنگ به آغوش می‌ڪشند
و عطرت را حمل می‌ڪنند
هر چهارخانه‌اش نردبان است
ڪه راه را گم نڪنم
قلب تو خانه‌ے من است
مهمان بودن بی‌انصافیست
وقتی ثبات ؏شــق را
از چشمانم می‌چینی....
حسادتم میشود
لعنتی‌ها تو را
تنگ به آغوش می‌ڪشند
و عطرت را حمل می‌ڪنند
هر چهارخانه‌اش نردبان است
ڪه راه را گم نڪنم
قلب تو خانه‌ے من است
مهمان بودن بی‌انصافیست
وقتی ثبات ؏شــق را
از چشمانم می‌چینی....
نزدیکم بیا
آنقدر نزدیک
که مالک جانم شوی
مالک دوست داشتنم
هوس کرده ام با استشمام هوای حضورت
جان بگیرم
زنده شوم
و دور بریزم از پیرامونم
آنچه را نامش حال ناخوش است
ساز خوشبختی من
فقط با تماشای تو کوک می شود
آنقدر نزدیک
که مالک جانم شوی
مالک دوست داشتنم
هوس کرده ام با استشمام هوای حضورت
جان بگیرم
زنده شوم
و دور بریزم از پیرامونم
آنچه را نامش حال ناخوش است
ساز خوشبختی من
فقط با تماشای تو کوک می شود
میدانم تو
یک ممنوعه ای!
یک "نباید"...
اما نمیدانم
این را به روح سرکشم
چطور بفهمانم،
تو میدانی؟
یک ممنوعه ای!
یک "نباید"...
اما نمیدانم
این را به روح سرکشم
چطور بفهمانم،
تو میدانی؟
امپراطوری
یعنی چشمان مست توو
وقتی عاشقانه
نگاهم می کنی
عشق را با تمام ویرانی اش
در دلم
عاشقانه آباد می کنی...
یعنی چشمان مست توو
وقتی عاشقانه
نگاهم می کنی
عشق را با تمام ویرانی اش
در دلم
عاشقانه آباد می کنی...
ما هیچوقت بلد نبودیم دلبر باشیم..
بلد نبودیم به موقع ناز کنیم..
بلد نبودیم دوست داشتنمونو قایم کنیم و فریاد نزنیم..
بلد نبودیم وقتی عاشقیم، کم باشیم تا تشنه مون بشین..
بلد نبودیم وقتی بغلمون کردین، از ذوق جیغ نکشیم و وانمود کنیم حسی نداریم..
بلد نبودیم پیاماتونو دیر جواب بدیم،
بلد نبودیم وقتی زنگ میزنید روی گوشی شیرجه نزنیم.. کلاس بذاریم و در جوابِ "میخوام ببینمت" گفتنتون، بگیم: ببخشید وقت ندارم!
اینجوری شد که ما شدیم زاپاس..
زاپاسِ وقتایی که نازِ بقیه رو کشیدین و خسته شدین..
زاپاسِ وقتایی که بهتون خیانت شد و یه آغوشِ بی منت و دمِ دستی خواستین برای فراموشی..
زاپاسِ وقتایی که آدمِ اصلیتون قهر بود و تنها شدین..
زاپاسِ شبای بیخوابیتون که هیچکس جوابتونو نداد و ما از ذوق با چشمای خوابالو انقدر تایپ کردیم که گوشی به دست، خوابمون برد..
همیشه با خودتون گفتید: "خب این که همیشه هست، هرچقدرم اذیتش کنیم بازم هست.. بازم دوستم داره"..
ما دوستتون داشتیم فقط بلد نبودیم "بازیگر" باشیم، نمیخوایمم که بازیگر باشیم..
اما
درسته که آدمِ اصلیِ زندگیتون نبودیم،
بلد نبودیم به موقع ناز کنیم..
بلد نبودیم دوست داشتنمونو قایم کنیم و فریاد نزنیم..
بلد نبودیم وقتی عاشقیم، کم باشیم تا تشنه مون بشین..
بلد نبودیم وقتی بغلمون کردین، از ذوق جیغ نکشیم و وانمود کنیم حسی نداریم..
بلد نبودیم پیاماتونو دیر جواب بدیم،
بلد نبودیم وقتی زنگ میزنید روی گوشی شیرجه نزنیم.. کلاس بذاریم و در جوابِ "میخوام ببینمت" گفتنتون، بگیم: ببخشید وقت ندارم!
اینجوری شد که ما شدیم زاپاس..
زاپاسِ وقتایی که نازِ بقیه رو کشیدین و خسته شدین..
زاپاسِ وقتایی که بهتون خیانت شد و یه آغوشِ بی منت و دمِ دستی خواستین برای فراموشی..
زاپاسِ وقتایی که آدمِ اصلیتون قهر بود و تنها شدین..
زاپاسِ شبای بیخوابیتون که هیچکس جوابتونو نداد و ما از ذوق با چشمای خوابالو انقدر تایپ کردیم که گوشی به دست، خوابمون برد..
همیشه با خودتون گفتید: "خب این که همیشه هست، هرچقدرم اذیتش کنیم بازم هست.. بازم دوستم داره"..
ما دوستتون داشتیم فقط بلد نبودیم "بازیگر" باشیم، نمیخوایمم که بازیگر باشیم..
اما
درسته که آدمِ اصلیِ زندگیتون نبودیم،
