تو کتابی نوشته بود:
«دلش میخواست به تنهایی از آن جا برود و تا حد ممکن دور شود. به جایی برود که هیچکس را نشناسد، که غریبهها واقعا غریبه باشند، که در آن اصلن آدمی وجود نداشته باشد، فقط صخرهها باشند و پرندهها…»
قشنگ حالمو توصیف میکنه.
یکی از چرند ترین چیزایی که شنیدم، این جمله «توضیح نشانه ضعفه» ست.
گاهی توضیح نشانه اهمیت دادنه، وقتی یکی برات مهمه بهش توضیح میدی، سعی میکنی ابهاماتشو رفع کنی. توضیح نشانه دوس داشتنه...
چرا اونی که باید هیچوقت پی ام نمیده؟خب بیشعور من دلم برات تنگ شده تو بیا ..
بیا و قنده روزهای تلخه من باش.
بعضی موقع ها یه حس تنهایی عجیبی بهت دست میده
انگار همه با همن و خوشحال, تو تنهایی و تو خودت!
ما همیشه داریم میجنگیم. جنگِ ما، جنگ برای کمی زیستن و زندگی کردنه.
هیچوقت وارد رابطههای بدون لِیبل نشین.
یجا دلبستگی یقهتونو میگیره درحالی که تعهدی وجود نداره و هیچ حقی ندارین که چیزی بگین، شما میمونین و یه کوه غم!
رابطه های بدون لیبل: یعنی تکلیف مشخص نیست بی سر و ته هست بی هدف هست،
اینقدر هم متداول شده که یک اصطلاح در زبان انگلیسی براش ساخته شده:
Situationship
چیز جدیدی نیست که بگویم. دلتنگیِ جدیدی ندارم، غمی به غمهایم اضافه نشده، از چیز تازهای رنج نمیبرم اما همواره دلتنگم، غمگینم و رنجورم. چیزی در من رسوب شده، چیزی محکم و غیرقابل انحلال. یکچیزی که مرا شکل داده، نه مثل خمیر، بلکه مثل یک بنای سیمانی.
«میگه ظاهرت آرومه اما پشت این آرامش توی سرت یه جهان هرج و مرجه که نمیذاره اون طور که باید لذت ببری. خیلی تلاش میکنی و بابت همینم که شده حقته حالت خوب باشه.»
بهترین توصیف از من...
به زور دنبال رابطه نباشید
رابطه عین عکاسی هست
هرچی اتفاقی تر، بهتر
بهم کد بده. حالا که باهام حرف نمیزنی برام آهنگ با منظور بفرست. بذار وقتی بهش گوش میدم از حالت باخبر شم، بفهمم هنوزم دوسم داری یا نه بشنوم حرفهایی که دوس داری بگیو، متوجه بشم که دلت برام تنگ شده یا نه. بهم کد بده تا بفهمم هنوزم بهم فکر میکنی. تا از دور بهت فکر کنم.
خواستم بگم خوشش بیاد خودش میاد.