Mandana

ای كاش نريزد

به هم آرامشِ روحت

من بند دلم

بر رگِ اعصاب تو بند است

 

غار غار کلاغ ها بودم

زیر یک ژاکت زمستانی

طعم تلخ «خدانگهدار» و

بوسه ای سرد روی پیشانی



هستی ام زیر کفش های کسی

هی لگد می شد و لگد می شد

به خودم هم دروغ می گفتم

حالم از هر چه بود بد می شد

گم شدم مثل تکه ای از برف

لبه ی پشت بام متروکی

آخرش اتفاق افتادم

(مرگ یک زن به طرز مشکوکی ...)

جبر می گفت که فرو بروم:

چکمه ای نا امید در گل باش!

برف یکریز و سرد می بارید

مادرم گریه کرد: عاقل باش!

بادبادک فروش غمگینم

هستی ام را به باد دادم ... باد ...

کاری از عشق بر نمی آید

مرگ ما را نجات خواهد داد

| زهرا معتمدی |

نباید می فهمیدی دوستت دارم...
لعنت به چشمانی که
بی موقع
دهان باز کردند....!

و چه بسیار «حالت چطوره؟» هایی
که معنی‌اش «دلم برایت تنگ شده» بود
و نفهمیدند.
“‎نزار قباني”

ریسمان پاره را می توان دوباره گره زد
دوباره دوام می آورد
اما هر چه باشد ریسمان پاره ای است
شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم
اما در آنجا که ترکم کردی
هرگز دوباره مرا نخواهی یافت!
“برتولت برشت”

‏در سرزمینِ ما
شاید هنوز هیچ چیز عالی نباشد
اما به اعترافِ گرسنگان
سخنرانی‌های وزیر تغذیه
فوق‌العاده است.
‎”برتولت برشت”

پس از من
کسی اگر تو را ببوسد
روی لبهایت
تاکستانی خواهد یافت
که من کاشته ام.
‎”نزار قباني”

من اینجا بس دلم تنگ است

و هر سازی که می بینم بد آهنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است ؟

زمین دلمرده ، سقفِ آسمان کوتاه ،

غبار آلوده مهر و ماه ،

زمستان است

مـن فکر میکنم
الکساندر هم عاشق بود که تلفن را اختراع کرد
و اگرنه بـه عقل هیچ آدم عاقلی نمیرسید
که میتوان حضور گرم کسی را
از سیم‌های سرد عبور داد.

گاهی
بعضیارو خیلی راحت میبخشی
چون دوست داری
بازم تو زندگیت باشن ...!

بی تابم
شبیه آخرین سطر نامه ای عاشقانه
که پُر ازبوسه است
مرا به سینه ات بفشار

قوی و مستقلی

یه دختر کوچولوی شکسته هست

که مجبور شده یاد بگیره

چطور باید دوباره روی

پاهاش وایسته و به

هیشکی تکیه نکنه…!

چون روز شود همچون لاک پشت خمیده پشتی
میکشم چادر شب بر سر خود
میروم پشت نقاب
تا بچشمان همه
آهوی زیبا باشم .....
#مانا

بازی کردن

با دل یه دختر

هنر نیست !

یه ضعفه

یه عقده س !

به عقده ای بودن خودمون

افتخار نکنیم !

نه که از بوسه ی معشوق بترسم، هرگز
از گناهی که پشیمان نکند. می ترسم.
یاسر قنبرلو